خبرورزشی/جهانگیر کوثری؛ بازار داغ فوتبال در ایران، همه درگیرند، فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش، کمیته ملی المپیک و باشگاه‌های ریز و درشت. در این میان هواداران مانده‌اند وسط! آن‌ها نه تصمیم‌گیرنده‌اند، نه پرداخت‌کننده و نه امضاکننده، اما مربیان خود را بعضی‌ها دوست دارند و با این ذهنیت که مربیان نیز مثل آن‌ها فکر می‌کنند، امیدوارند به تیم دیگری نروند، غافل از اینکه دنیای پررنگ حرفه‌ای برای خود تعریف‌های عجیبی دارد. دنیای حرفه‌ای نه تعصب می‌شناسد، نه عرق پیراهن و علاقه. پول در مقابل کار، پول در ازای نتیجه، تفاوت نمی‌کند کدام تیم، کدام پیراهن و کدام کشور و رنگ. از ته آفریقا گرفته تا همین بغل دست خودمان دبی، از بولیوی تا ملبورن و از مسجدسلیمان تا نساجی. مربی و بازیکن حرفه‌ای در مقابل توان بازی‌اش پول می‌گیرد و بازی می‌کند. هواداران عزیز فراموش کنید که بازیکنانی، چون شیرزادگان، بهزادی، پروین، جباری، روشن، مظلومی، نوریان، لطیفی، خوردبین، حسن حبیبی و… هزاران نفر دیگر در دوران آماتوری فوتبال روی باشگاه و پیراهن خود تعصب داشتند و چه برخورد‌ها و بزن‌بزن‌هایی که صورت نمی‌گرفت. هجوم عزیز اصلی، منصور پورحیدری و… از تیم دارایی را به جایگاه پرسپولیسی‌ها در امجدیه فراموش نمی‌کنیم که عزیز اصلی چه کرد! امروز دنیای دیگری است! برانکو از مصر پیشنهاد دارد، طبیعی است اگر رقم پیشنهادی بالا باشد، او می‌رود؛ خیلی ساده و آسان. دوستداران پرسپولیس نمی‌توانند از او یک مربی متعصب به پرسپولیس بسازند و فوتبال حرفه‌ای به او این اجازه را می‌دهد که در مقابل پول بیشتر، به مصر برود. آیا الاهلی مصر قادر است با دستمزد بیشتر برانکو را به مصر ببرد؟! باید به برانکو حق بدهیم که به دلیل حرفه‌اش اگر دستمزد قابل توجه است، به الاهلی مصر برود و به جای شال گردن قرمز، شال سفید و قرمز را به گردن بیندازد. محمود الخطیب، رئیس باشگاه الاهلی می‌گوید برانکو را تحت هر شرایطی می‌خواهیم. بازیکنان نیز چنین حقی دارند، همان‌گونه که استقلال و پرسپولیس حق دارند از دیگر تیم‌ها بازیکن بگیرند، باید به آن‌ها نیز حق بدهیم که تیم خود را انتخاب کنند. تعصب فرهاد مجیدی قابل تحسین است، اما زندگی و فوتبال و حرفه هم تعریف خود را دارد. در علاقه خود باید منطق را حاکم کنیم و به سمت افراط در تعصب نرویم که تصمیم عاقلانه را از ما می‌گیرد. دنیای حرفه‌ای شعارش پول بیشتر در مقابل بازی بهتر است.
