خبرورزشی/اردشیر لارودی؛ استقلال در این مورد مصمم است که جور دیگری بازی کند و جور دیگری نتیجه بگیرد! نتیجه‌های خوب- خوب، اما چگونه؟
استقلال برای دیگر شدن، چه راهی را خواهد رفت؟ مثل کامران منزوی، با راهکار‌های دهه ۸۰ و دهه ۷۰ یا با تدابیر دهه ۹۰ که به استقبال می‌رود دهه بعد از ۹۰ را؟
آقای منزوی دورنمای خیلی جداافتاده سال‌های ۷۶ و ۷۷ و نیز برنامه مفیدش برای سال‌های هشتاد و دو و هشتاد و سه را به میان می‌کشد و استقلالی‌ها که برای برون شدن از بن‌بست فعلی به همه چیز متوسل می‌شوند حرفی ندارند! استقلال بریده به نظر می‌رسد!
دوباره در صراط پیروزی
استقلال را مصمم می‌بینیم، ولی در صراط پیروزی نمی‌یابیمش!
استقلال اراده دارد، ولی در ترجیح و انتخاب راهکار، راه را به خطا می‌رود! بازگشت به گذشته و سراغ تدابیر ۱۵ سال و ۲۰ سال پیش را گرفتن، نشانه درجا زدن فکری است! علامت خوابیدن در ایام ماضی و یا از دست دادن قدرت حرکت برای رسیدن به الزامات و اقتضائات ضروری این روزها!
با تدابیر تاریخ مصرف گذشته و با ترفند‌های بوی نا و کهنگی گرفته، نه استقلال که هیچ تیم دیگری هم به جایی نمی‌رسد!
گفته‌اند:
… سخن نو آر، که نو را حلاوتی است دگر! استقلال محتاج نوآوری است و نیازمند نواندیشی! شک نکنید استقلال با کهنه‌فکری نه از این چاله‌ها خارج می‌شود و نه قادر است از افتادن به چاه‌های عمیق‌تر پرهیز کند!
استقلال باید تفاوت قائل شود میان تجربه و گیر افتادن در راهکار‌های غیرمفید!
برای استقلال زمانه در حال پیچیدن است!
داود رفعتی و حرف‌هایش
حرف‌های داود رفعتی نشان‌دهنده کیفیت مدیریتی داوری فوتبال است! سخنانی که از اعوجاج و از تشتت فکری حکایت‌ها دارد!
داوران ایران را همواره خوب و داورانه- یعنی صاف و صادق و پاک و پاکیزه- دیده‌ایم و هم بر این ویژگی‌ها اذعان کرده‌ایم، اما «داوری»های لیگ برتر و لیگ یک و نیز «لیگ ۲» که زیر نظر و برخوردار از نظارت نیستند جای بحث و محاسبه را پدید می‌آورد!
به لیگ برتر کاری نداریم! وارد دایره‌های تو در توی داوری در لیگ‌های ایران نمی‌شویم، ولی ریز شدن بر خوب و بد داوری‌ها و زیر ذره‌بین قرار دادن تصمیم‌های درست و غلط داوران را نمی‌توان سرسری گرفت و نمی‌توان با سرسری گرفتن این مهم منتظر بهبود و رسیدن به زبان مشترک و گویش یگانه‌ای برای داوری ایران بود!
آقای رفعتی با پاره‌ای از حرف‌های خود در کمال قدرت، توان و قدرت خود را به عنوان عضو ارشد کمیته داوران فوتبال زیر سؤال می‌برد! آقای رفعتی، اقتدار «پُستی» دپارتمان داوری را زیر سؤال قرار می‌دهد! چگونه است که داوران اشتباه تأثیرگذار ندارند، اما از داوری کردن منع و محروم می‌شوند و برای به خود آمدن به جز سیر شدن- غیرنقدی و غیرپولی- تن می‌دهند؟!
درباره داوری حرف‌ها داریم و نکته‌های بسیار!
استقلال برای دیگر شدن، چه راهی را خواهد رفت؟ مثل کامران منزوی، با راهکار‌های دهه ۸۰ و دهه ۷۰ یا با تدابیر دهه ۹۰ که به استقبال می‌رود دهه بعد از ۹۰ را؟
آقای منزوی دورنمای خیلی جداافتاده سال‌های ۷۶ و ۷۷ و نیز برنامه مفیدش برای سال‌های هشتاد و دو و هشتاد و سه را به میان می‌کشد و استقلالی‌ها که برای برون شدن از بن‌بست فعلی به همه چیز متوسل می‌شوند حرفی ندارند! استقلال بریده به نظر می‌رسد!
دوباره در صراط پیروزی
استقلال را مصمم می‌بینیم، ولی در صراط پیروزی نمی‌یابیمش!
استقلال اراده دارد، ولی در ترجیح و انتخاب راهکار، راه را به خطا می‌رود! بازگشت به گذشته و سراغ تدابیر ۱۵ سال و ۲۰ سال پیش را گرفتن، نشانه درجا زدن فکری است! علامت خوابیدن در ایام ماضی و یا از دست دادن قدرت حرکت برای رسیدن به الزامات و اقتضائات ضروری این روزها!
با تدابیر تاریخ مصرف گذشته و با ترفند‌های بوی نا و کهنگی گرفته، نه استقلال که هیچ تیم دیگری هم به جایی نمی‌رسد!
گفته‌اند:
… سخن نو آر، که نو را حلاوتی است دگر! استقلال محتاج نوآوری است و نیازمند نواندیشی! شک نکنید استقلال با کهنه‌فکری نه از این چاله‌ها خارج می‌شود و نه قادر است از افتادن به چاه‌های عمیق‌تر پرهیز کند!
استقلال باید تفاوت قائل شود میان تجربه و گیر افتادن در راهکار‌های غیرمفید!
برای استقلال زمانه در حال پیچیدن است!
داود رفعتی و حرف‌هایش
حرف‌های داود رفعتی نشان‌دهنده کیفیت مدیریتی داوری فوتبال است! سخنانی که از اعوجاج و از تشتت فکری حکایت‌ها دارد!
داوران ایران را همواره خوب و داورانه- یعنی صاف و صادق و پاک و پاکیزه- دیده‌ایم و هم بر این ویژگی‌ها اذعان کرده‌ایم، اما «داوری»های لیگ برتر و لیگ یک و نیز «لیگ ۲» که زیر نظر و برخوردار از نظارت نیستند جای بحث و محاسبه را پدید می‌آورد!
به لیگ برتر کاری نداریم! وارد دایره‌های تو در توی داوری در لیگ‌های ایران نمی‌شویم، ولی ریز شدن بر خوب و بد داوری‌ها و زیر ذره‌بین قرار دادن تصمیم‌های درست و غلط داوران را نمی‌توان سرسری گرفت و نمی‌توان با سرسری گرفتن این مهم منتظر بهبود و رسیدن به زبان مشترک و گویش یگانه‌ای برای داوری ایران بود!
آقای رفعتی با پاره‌ای از حرف‌های خود در کمال قدرت، توان و قدرت خود را به عنوان عضو ارشد کمیته داوران فوتبال زیر سؤال می‌برد! آقای رفعتی، اقتدار «پُستی» دپارتمان داوری را زیر سؤال قرار می‌دهد! چگونه است که داوران اشتباه تأثیرگذار ندارند، اما از داوری کردن منع و محروم می‌شوند و برای به خود آمدن به جز سیر شدن- غیرنقدی و غیرپولی- تن می‌دهند؟!
درباره داوری حرف‌ها داریم و نکته‌های بسیار!
